पण मी..? माझं काय ..?

पण मी..?
माझं काय ..?

नुसता प्रश्नाचा दिवा सोडलायस पाण्यात?
कि उत्तराच्या प्रतिक्षेत आहेस?

नुसता प्रश्न पडून आणि तो मांडून
झालं असेल समाधान
तर थांबूया इथेच काठावर
सोडलेला दिवा, पाण्यात विझत
दूर जाताना बघत
उत्तर हव असेल,
तर मात्र उतराव लागेल पाण्यात
आहे तयारी? मनाची, शरीराची.. सगळ्याचीच?
उत्तम, आदर्श मुलगी पत्नी सून आई
अशा शेऱ्यांचा करावा लागेल त्याग तुला
जमेल तुला?
सुपरवूमन हि शिवी आहे
अस बिंबवाव लागेल मनावर
जमेल तुला?
'हाऊस हजबंड' व्हायचा चॉईस
पुरुषालाही असू शकतो
हे घेशील समजून?
रचशील का नवीन कथा?
ज्यात राजकुमार कायम
ताकदवान शूर नसेल आणि
ऱाजकुमारी कायम गोरीपान
दुर्बल नसेल?
बाईच्या त्यागाच ग्लोरिफिकेशन नसेल
आणि सगळच जमाव असा अट्टाहासही नसेल
मदत घेण्यात आणि करण्यातही
कमीपणा नसेल
पण प्रत्येकच वेळी आसरा शोधायची त्यात घाईही नसेल
जमेल अशी कथा शोधायला, वाचायला, लिहायला आणि जगायला?

हरकत नाही. कर विचार निवांत
आणि उत्तर शोधायची आस नसेल उरली आता
तर थांबूया काठावरच,
तो प्रश्नाचा दिवा विझलाय कि अजून कोणी तेवत ठेवलाय बघत
पण उत्तरच हवी असतील अजूनही तर मग ऐक

प्रत्येक उत्तराची असते एक किंमत
ती चुकवल्याखेरीज मिळत नाही काहीच, कुठेच आणि कधीच

आणि कधीकधी स्वत:च कृष्ण बनून
पुरवावी लागतात स्वत:तल्या द्रौपदीला वस्त्रही

बाई ग! काठावरुन नाही कळत हे काहीच
त्यासाठी झोकूनच द्याव लागत पाण्यात,
बुडायची भिती काठावरच ठेवून
जमेल का तुला?

म्हणून म्हणते बाई नुसता प्रश्न विचारणार असलीस तर राहू दे
गेली कित्येक शतक ऐकतेय मी प्रश्न हा,
तस अजून काही शतकं ऐकेन असाच

प्रश्न ऐकेन
त्यावर वाह वाह ऐकेन
त्यावर टिकाही ऐकेन
पण उत्तर? अहं! ते नाही ऐकवणार ऐकायच असल्याखेरीज