बुधवार, २३ एप्रिल, २०१४

गोष्ट तिची माझी - अगदी तीळा एव्हढी

गोष्ट तिची माझी - अगदी तीळा एव्हढी


हे मधेच आज का आठवलं, का लिहावसं वाटलं त्याचं नेमकं कारण नाही माझ्यापाशी. काही दिवसांपुर्वीची गोष्ट आहे ही. नक्की कशावरुन चर्चा सुरू होती ते ही आता आठवत नाही आहे मला. पण काहीतरी "पर्याय निवड" ह्या वरुनच चालली असणार येव्हढं नक्की. लेक मला विचारत होती कशा बद्दल तरी. म्हणजे "हे" की "ते" निवडू किंवा तत्समच काहीतरी. आणि मी? मला तिला स्वयंसिद्धा करायची नेहमीच इतकी घाई असते की मी तिला नेहमीचं उत्तर दिलं "तुझं तू ठरव रे बच्चा. जस्ट डू इट" माझ्या मते मी पोझिटिव्ह स्टेप घेतली होती. सजग पालकत्व का काय म्हणतात त्या धर्तीवरची ही तिला स्वावलंबी बनवून स्वत:चे निर्णय स्वत: घ्यायला शिकवण्यातली ही पहिली स्टेप होती.

चुकलं तर? नकोच ना? तू सांग ना? ह्या तिच्या पालुपदावर पुन्हा मी एकदा सजग पालकत्वाचा मुखवटा चढवत "चुकलं तर चुकलं, डू इट अगेन. मी आहे ना?" म्हणत परत तिला पाण्यात ढकललं

माझ्या मते उत्तम पालक होण्यातली ही एक महत्वाची स्टेप होती

आणि समोरुन रडत रडत डोळ्यातलं पाणी पुसत रिप्लाय आला " मी तुझ्याकडे का येते सगळे प्रश्न घेऊन माहिती आहे? कारण मला वाटतं माझ्या सगळ्या प्रश्नांचे तुझ्याकडेच सोल्युशन असते. आय लव्ह यु, आय ट्रस्ट यु ऍन्ड आय काउंट ऑन यु"

काहितरी जोराने टोचलं त्यातलं मला. मी फक्त माझ्याच परस्पेक्टिव्हने तिच्या प्रॉब्लेम कडे बघत होते. तिने छोटे छोटे प्रश्न स्वत:चे स्वत: सोडवावेत. निर्णय चुकला तरी चालेल पण निर्णय घेऊन तो निभवायला शिकावे. दरवेळी समोरच्या कुणाकडे तरी सोल्युशन करता पाहू नये. रेडीमेड सोल्युशन पेक्षा चुका करत त्यातून शिकावं हा माझा हेतू माझ्या दृष्टीकोनातून कितीही चांगला असला तरी त्यावेळी तिच्या दृष्टीने ती माझ्याकडे आली होती ते अख्ख्या जगात (म्हणजे तिच्या जगात) तिच्या मते आई पेक्षा जास्त योग्य व्यक्तीच नाही आहे. ह्या तिच्या भावना मला समजल्या होत्या पण माझ्या भावना तिला समजाऊन देताना मी किंचीत जास्तच कठोर वागले की तिला हे मला येऊन बोलून दाखवावं लागलं की ती माझ्यापाशी एक विश्वास घेऊन आलेय.

तिच्या त्या वाक्याने माझ्यावरची सजग बिजगची झापडं गळून पडली. पाण्यात पडलं की माणूस पोहायला शिकतो असं म्हणतात ते असेलही खरं तरी प्रत्येकाची शिकायची आपापली पद्धत असते, गती असते ना!

ह्या एका घटनेने ना मी तिला लग्गेच रेडिमेड सोल्युशन्स द्यायला लागलेय ना तिचं माझ्याकडे मदत मागणं थांबलय पुर्णपणे. पण मी काही गोष्टी नक्कीच शिकलेय. माझ्याकडे दरवेळीच सोल्युशन असेलच असं नाही हे ठावूक आहेच मला. मात्र मी गोष्टी तिच्या नजरेनही समजून घ्यायचा नक्की प्रयत्न करेन हा विश्वास मी तिला द्यायचा माझ्याकडून पुर्ण प्रयत्न करेन ह्यापुढे. तिचा दृष्टीकोन काय आहे हे समजून घेणं हे माझ्या लिस्टवर सगळ्यात वरती असलं पाहिजे हे तिने आज मला शिकवलं.

 ------------------

लेकीच्या आणि माझ्यातल्या काही गोष्टी जमतील तशा आणि जमतील तेव्हा लिहून ठेवायचा विचार आहे. त्यातलीच ही एक तीळा एव्हढीच गोष्ट


गारूड

अद्वैताचं गारुड उतरतं आणि
सहजीवनात द्वैत असं काही नसतं हे मत,
वाटेत कुठेतरी गळून पडतं
तेव्हा,
वेगळेपणासकट सोबतीने चालण्यातली
गम्मत आत झिरपायला लागते
आणि,
सहजीवनाचा अर्थ गवसतो नव्याने पुरेपूर
हल्लीच गवसलेलं हे नवीन गारूड
आता पुरेल काही दिवस...

मंगळवार, २२ एप्रिल, २०१४

निकाल

सहजीवनाचं एक तप उलटलं
नाविन्याच्या काळात वाटणारं
अद्वैताचं गारुड हळुहळू उतरत गेलं
तरीही नात्याची गरज अजूनही शिल्लक आहे
ह्या समजुतीपाशी घोटाळावं?
कि सवयीचा भाग सारा म्हणत
गरजेचही अस्तित्व पुसून टाकावं?
तुझ्या ह्या प्रश्नाचं माझ्याकडे
उत्तरच नव्हतं
पाच पैकी कोणत्याही चार प्रश्नांची उत्तरं
लिहायचा पर्याय इथे नव्हताच, नाहीतर
नक्कीच निकाल काही वेगळा असता