कानगोष्टी

लाईफ मे थ्रील होना मंगताय? काSय खरंS की नाही? काय आपलं तेच तेच अळणी अनुभव घेत घेत जगायचं? तर आमच्याही लाईफमधे हे थ्रील थ्रील म्हणतात ते नक्की काय असतं ह्याचा अनुभव द्यायला आणि आमच्या अळणी अनुभवांना स्पायसी बनवायला एका सापाने "सारे समय केवल महिलाओंके लिये" असं लिहिलेल्या लोकलच्या डब्यामधे शानदार एन्ट्री मारली.

झालं असं की पारसिकचा बोगदा पार होत होता.कानात बसलेले दडे नुकते कुठे सुटत होते.
काही बाया, माता, भगिनींची "मिठे सपनोंकी गुड नाईट दोस्त" मोड मधून "जागो ग्राहक जागो" मोड मधे बदली होत होती. काही जणी रिझर्व्ह केलेल्या सिट वर हुश्श करत टेकत होत्या. काहींचं हॅ हॅ नी हु हु संपत नव्हतं तर अजून काहींचा कोजागिरी स्पेशल भेळ हादडण्याचा कार्यक्रम यथास्थित चालू होता. आणि अस्मादिक लवकर उतरता यावं म्हणून पॅसेज मधून बाहेर पडून दाराकडे यायला कुच करत होते.
तेव्हढ्याऽत ह्या हिरोची एन्ट्री झाली. एन्ट्री झाली पहिल्या किचन मधे (किचन नावाचा फन्डा लक्षात नसेल तर ह्याच्या आधीचा "सारे प्रवासी गाडीचे" हा लेख वाचा लोक्स)


तर मुद्दा किचन नसून मुद्दा आहे "साप" नामक हिरोची वादळी एन्ट्री. ती ही खच्चून भरलेल्या गाडीमधे.
इकडे त्याने प्रवेश केला नी तिकडे सगळ्या साळकाया माळकाया "आऽऽऽई गSSSS, ईईईईSSS, बाऽऽऽप रे वाचवाऽऽ, हिऽऽहीऽऽहि, आऽऽऽऽ" असे वेगवेगळे आवाज काढून आपला सहभाग नोंदवत होत्या.
अर्थात आम्ही तिसर्‍या दरवाजातल्या किचन मधे असल्याने आधी हे चित्कार कशासाठी तेच कळत नव्हतं. कळेकळेपर्यंत गाडीने दिवा सोडलं होतं आणि अवघ्या ५ मिनिटात गाडी डोंबिवली स्थानकात शिरणार होती.
तर कळलं असं होतं ते ही कानगोष्टी करत यावं तसं, की साप नामक जीव पहिल्या किचन मधे आलेला आहे. सर्वात आधी आरोळ्या आल्या, मग सगळ्या बायका बाकावर उभ्या राहिलेल्या दिसल्या. मग कन्फर्म्ड चा शिक्का कोणीसा मारला त्याच्या अस्तित्वावर.

हळू हळू तो साप पहिल्या किचन मधून "एक्स्क्युज मी" म्हणत मार्ग काढत मधल्या दरवाजापर्यंत पोहोचला असावा. कारण तोपर्यंत मधल्या कंपार्टमेंट मधून नानाविध चित्कार ऐकू यायला लागले.

कम्माल आहे ह्या सापाची. रिअल हिरो आहे की हा. मला ज्या गर्दीच्या ट्रेनमधे एका किचन मधून दुसर्‍या किचन पर्यंत जायला सिएस्टी ते ठाणा इतका काळ धडपडावं लागतं तिथे ह्या सापाने निव्वळ दोन मिनिटात हे अंतर पार केलं? मान गये बॉ, साप को और "उसकी" पारखी नजर को. उसकी म्हणजे ज्या बाई/माता/भगिनी/मुलीने त्या सापाला स्वतःच्या डोळ्यांनी बघितलं तिच्या पारखी नजर बद्दल लिहिलय मी.

साप अशाच वेगाने पुढे पुढे येत राहिला तर डोंबिवली येईपर्यंत तो आमच्या किचन पर्यंत नक्कीच येणार म्हणत आमच्या किचन मधेही नानाविविध चित्कार काढून बघितले भगिनी माता वर्गाने.

नुसते चित्कार नाही त्या जोडीला आईंग उईंग करत आपल्या अंगावर सापच पडलाय असा अभिनय करत त्यांचं जे मागे मागे येणं होतं ना त्याने माझ्या सारख्या बुटक्या वांग्याचे पार हाल झाले. घामट्ट वेण्यांच्या नी अंगाच्या वासात मी पार दाबली गेले. शेवटी मी ही इतरां प्रमाणे बाकड्याचा आधार घेत वरती उभं रहाणं पसंत केलं आणि मोठ्ठा श्वास घेऊन माझ्या गुदमरलेल्या जीवाला सावरलं.

"अरे इस आईंग उईंग से साप क्या चित्ता भी भाग पडेगा डर के मारे" वर उभ्या राहून आम्ही खाली उभ्या असणार्‍यांना बोलून घेत होतो.

त्याही "निच्चे खडे हो जाओ ना डर नही लग रहा है तो" असं आम्हाला चिडवून घेत होत्या.

"च्यायला जागा ठेवाल तर ना उभं रहायला. पार चेंगरुन टाकता आम्हाला." माझ्या सारखं एक बुटकं वांग करवादलं.

इतक्या सार्‍या उलाढालीत तो साप अधून मधून बायांच्या किंचाळण्याने आपलं अस्तित्व दाखवत होता.

माझ्या शेजारी उभी असलेलीची एक मैत्रिण होती पहिल्या किचनवाली. तिला थेट भेट सारखा आखो देखा हाल विचारायला फोन लावला तिने. तर तिच्या कडून कळलं साप दिड दोन वीत आहे म्हणे..

लग्गेच ही ब्रेकिंक न्युज ब्रॉडकास्ट करे पर्यंत दुसर्‍या कंपार्टमेंट मधे असलेल्या मैत्रिणीकडून तिच्या सखीला फोन आला त्यात कळलं "साप म्हणे ६-७ फ़ुट लांब आहे"

बोंबला आता सगळेच बाकधारी झाले. गाडीने कोपर पार केलं नी दोन एक मिनिटात गाडी डोंबिवलीला पोहोचली. एकदाची गाडी ठेशनात आली. उतरताना पुसटसं ऐकू आलं "साऽऽप नाय काय उंदीर आहे उंदीर.."

ह्या सर्व प्रकाराने कानगोष्टींचा खेळ आठवला. ह्या प्रकारच्या झालेल्या कानगोष्टींमुळे अफवा कशा पसरतात वेगाने त्याचा मात्र अनुभव आला. नशिबाने ह्या आरड्या ओरड्याने कोणी घाबरुन उडी मारली नाही गाडीबाहेर. जीव प्यारा तर सगळ्यांनाच असतो. ट्रेन मधे जंप करुन सीट कशी पकडायची हे कोणालाच शिकवावं लागत नाही. पण अफवा कशा पसरवू नयेत किंवा अफवांना कसं बळी पडू नये हे मात्र शिकायलाच हवं हे समजलं.

आणि म्हणूनच ह्या कानगोष्टीमुळे उतरता उतरता मनात आलं आधी साप होता डोंबिवली पर्यंत त्याचा उंदीर झाला आता "हेऽऽ राम कल्याणला जाईपर्यंत त्या जादुगाराने झुरळाचं रुप नाही घेतलं म्हणजे मिळवलं."