मिशन ए इयर एंड - भाग ३

"ले गई दिल गुडीया जापान की
पागल मुझे कर दियाSS"
अशी गाणी कानात वाजायला लागताSSत....(इथे समजुन जा ह्या रावसाहेबांची समाधी लागलेय ) जेव्हा "ती" "लिफ्टवाली" कुडी परत एकदा माझ्या ऑफिसमधे येते.
लिफ्ट मधे माझ्या जापनीज नॉलेजची चिंधी झाल्याप्रसंगा नंतर मी जरा जपुनच असतो (होय होय तोच तो प्रसंग साल्यांनो मी विसरायच ठरवल तरी तुम्ही काही विसरु देत नाही ...आता मी माझ्या तोंडुन परत कशाला सांगायला हवय मी वेंधळेपणाने तिच्याकडे बघता बघता "कितवा मजला?" ह्या प्रश्नाचे उत्तर "२५" हा माझ्या वयाचा आकडा सांउन दिल ते?)
अ‍ॅक्च्युअली तो गोंधळ माझ्या जपानी नॉलेजचा नसुन त्या "मिचीकोच्या" सौंदर्यामुळे झाला होता हे मी आज तुम्हाला मोकळे पणाने सांगु शकतो..
नाही नाही मी अजुनही भावना दिक्षित वर तेव्हढच प्रेम करतो..पण म्हणुन काय इथे डोळे मिटुन राहु की काय २४ तास? आ! तुम्हीच सांगा? तुम्हाला नाही हक्काची बायको समोर नसेल.. तेव्हा शेजारणीकडे बघावस वाटत्...आ..आ..सांगा ना?.....मग्....तेच तर म्हणत होतो मी पण्...आणि अजुन भावनाला प्रपोज कुठे केलय्...? तिने नाही म्हंटल तर.....किंवा त्याआधीच मामा बनवल तर्...तर दुसरा काही ऑप्शन नको? का देवदास बनुन फिरायच मी?
आज तुम्हाला हे सांगायच कारण म्हणजे त्या "लिफ्ट" प्रसंगा नंतर २-३ वेळा आमची "सहजच" "अचानक" अशी भेट झाली. कधी पार्किंग लॉट मधे......कधी मॉल मधे हातमोजे घ्यायच्या निमित्ताने.....अरे हो सांगायलाच विसरलो....ती फोटोग्राफी शिकतेय आणि विकेंडसना मॉलमधे सेल्स गर्ल म्हणुन काम करते..
हाय हॅलोच काय... नाव, गाव, शिक्षण, काम इथपर्यंतची कुंडली मिळवण्याइतपत ओळख झालेय आमची. आज तिने महत्त्वाच बोलायचय असा फोन केला आणि तेव्हा पासुन मी एकदम म्हणजे एकदम सातवे आसमा पर म्हणतात तसा अगदी मनातल्या मनात "चांदी की सायकल सोनेकी सिट आओ चले डार्लिंग चल्ले डब्बल सिट.." म्हणुन बघितल तिच्याबरोबर्....बरोब्बर ओळखलत्...देशात माझ्याकडे फोर व्हिलर आहे, इथेही मी घेतलेय नुकतीच गाडी तरी का कुणास ठावुक अगदी सर्वात आधी प्रेमाची खुण म्हणुन मला सायकलच आठवते.....लहान पणी भावना आणि मी भाड्याची सायकल आणुन एक राऊंड तू चालव एक राऊंड मी अस करुन शिकलोय ना...नाही नाही भलत्या शंका आणु नका मनात्...तेव्हा डबल सीट शक्य पण नव्हत घेण......पिताश्रींनी आधी मला आणि मग सायकलला मोडल असत असे काही दिवे लावले असते तर...
तर असो....ती आली...मिचिको....आम्ही दोघे...कॉफि शॉप्......आणि....
आणि तिने सांगितल्....हाय..! स्स्स...
"साSSरे खिलौनेSS कांचके निकलेS छन से टुट गये...."
असं काय झालं म्हणता? ऐकाच...
"तिला आणि तिच्या पार्टनरला म्हणजे "तिच्या गर्लफ्रेंडला" (येतय ना लक्षात मी कोणत्या शब्दावर जोर दिलाय ते?) भारतात यायच होत फोटो एक्झिबिशन च्या कामानिमित्त पण तिच्या गर्लफ्रेंडला म्हणे दुसरी असाईममेंट असल्यामुळे....यु नो...दॅट ...ईट इज नॉट पॉसिबल फॉर हर टु जॉइन मी...." इती मिचीको..
म्हणुन मी भारतात चाललोय ह्याचा सुगावा माझ्याच बडबड करण्याच्या सवयीमुळे लागल्याने तिला माझ्याबरोबर भारतात यायच होत....हे महत्त्वाच सांगायला ही बया इथे आली होती.."
"आता आली का पंचाईत्.....तिला नेल तर भावना मला उरला सुरला भाव पण देणार नाही वर आणि आईला वेगळीच शंका येणार् जापनीज मुलीशी सुत जमवल म्हणून्....ही भावना पण सुता वरुन स्वर्ग गाठणार आणि माझ आयुष्य ह्या दोन्ही बायका मिळुन नरक करणार्........."
अर्थात घरी हे अ‍ॅडिशनल लगेज येतय हे कळवायला तर हवच ना...
"आई... हॅलो....."
"हॅलो केद्या अरे येतोयस ना ३१ ला घरी....आपल्या आर्य रत्न मधे ह्यावेळी खुप धमाल कार्यक्रम ठेवलेत्...सगळे तुझी वाट बघतायत येतोयस म्हणुन..."
"आई....हो...येतोय्...अग.....ऐक...."
"हो...अग केव्हढ्यांदा ओरडलीस्....आल्यावर सांगतो सगळ्.....अग गप्प उगाच तारे नको तोडुस्....ठेवतो फोन...."
----------------------------------
मिचिको च्या बरोबर येण्याची खबर आणि आईची नाराजी सगळ्या सोसायटीभर झाल्याने आमच्या स्वागताला भावे फॅमिली (केवळ माथेरानला गेल्यामुळे) सोडतास बाकी झाडून सगळी कुटुंब गॅलर्‍या अडवुन उभी होती. भावनाने नाक उडवुन "हम्म गेलास उडत" असा एक कटाक्ष फेकला....च्यायला हे तर घर बसनेके पहेलेच उजड गया टाईप झाल...
आम्ही आल्या आल्या सगळे अगदी सत्यनारायणाला जोडीने याव तसे येऊन गेले...माझी विचारपुस कमी....मिचीकोची जास्त... खरतर तिचीच चौकशी करायला आलेल सगळे....
मल्ल्या ने तर मला डायरेक्ट विचारल कोपच्यात घेऊन...."काय बे लफड काय आहे तुझं आ?"
"अरे लफड बिफड नाही रे बाबा....ही फोटो एक्झिबिशन साठी भारत कॅप्चर करायला आलेय्...आणि तिची "गर्लफ्रेंड" (मी मुद्दाम ह्या शब्दावरचा जोर वाढवत म्हंटल) सध्या परदेशात आहे"
"गर्लफ्रेंड? च्यायला येव्हढी सुंदर मुलगी आणि तिला बॉय नाही मिळाला काय कोणी?"
"मल्ल्या जाऊ दे ना च्यायला......ती गेली खड्यात, तू माझा प्रॉब्लेम समजुन घे ना बाबा. मित्र माझा आहेस का तिचा? भावनाला कस समजवायच त्याचा विचार कर.."
"ओके पण मग हे आधी नाही का सांगायच बे?"
"मल्ल्या साल्या गळयात बोर्ड घालुन फिरतो आता......तिथे एक साल भावनाने पण टाळक सटकवलय्...तू विचारलस तरी तुला सांगायला....ती तर समोर पण येत नाही.....माझ तर पार तेल गेल तुप गेल हाती राहील धुपाटण तस झालय रे बाबा"
"अरे हसतोस काय? उपाय काढ साल्या काहीतरी शोधुन्.....तुला केली होती ना मी मदत तू "बॅचलर्स" पार्टिचा घोळ घातलेलास तो निस्तरायला..."
"अबे साल्या काही पण ताणु नको....मी कधी केली बॅचलर्स पार्टी...हा बे....जरा थोडी सरबतांची पार्टी केली तर लगेच ती बॅचलर्स पार्टि होते होय रे चोरा..."
"बर बर मला काय ते सोडव ह्यातुन्....उगा तुझ दळण नको दळु..."
"ओके! आज तू घिस्यापिट्या मार्गाने का होईना भावनाला प्रपोज करायच बाकी मी सांभाळतो..."
-----------------------------------
प्रत्येक जण आपल आपल मिशन घेऊन ३१ च्या रात्री गच्ची वर जमल...
मिचीको बाईंना साडी नेसायची होती म्हणुन खास बर्वे काकु म्हणजे केदारच्या आईने ही जबाबदारी यंग पिढीवर म्हणजे भावनावर सोपवली.....आत्ता पर्यंत भटक भवानी भावना असाच उल्लेख करणार्‍या काकुंना तिच्यात एकदम भारतीय नारी...सोज्वळ युवती...दिसायला लागली...(हा मिचीको नावाच्या जापनीज भुकंपाचा इफेक्ट होता हे कळलच असेल तुम्हाला)
भावनाला देखील ही कोण चेटुक करणारी चिको का फिको बघायचीच होती म्हणुन तिने पण हे काम लागलीच अंगावर घेतल नी स्वतःची एकमेव आवडती साडी तिला नेसवुन द्यायच कबुल केल.....
"तू तू मै मै" ह्या एकमेव चॅनल तर्फे हा वृत्तांत खास तुमच्यासाठी
कपल साठीच्या स्पर्धा सुरु झाल्या नी प्रत्येकाची एकच धडपड सुरु झाली....
फुगे फुगवायचे आणि फोडायचे स्पर्धेत अस्मिता आणि अनिकेत पटवर्धन विजयी झाले (ह्याच कारण त्यांच्या मुलिचा नुकताच वाढदिवस झाल्याने त्यांना चांगलिच प्रॅक्टिस झाली होती)
गाजर सोलायच्या स्पर्धेत मात्र दिप्याने बाजी मारली आणि मधुची शिकवणी सार्थकी लावली
मटार सोलण्यात मात्र त्याला तेव्हढ यश आल नाही...स्पर्धेसाठी तात्पुरती तयारी केलेला आणि मुळात
"नेहमीच कामसु असा नवरा ह्यात फरक हा दिसुन येतोच" अस तेव्हढ्यातल्या तेव्हढ्यात बर्वे आजोबांनी म्हणजे केद्याच्या आजोबांनी बोलुन दाखवल. त्यांच्या वयाचा मान ठेवुन त्यांना कोणी फारस काही बोलत नाही...ह्याचा फायदा घेऊन ते बर्‍याचदा बरच काही ऐकवुन घेतात...
मटार सोलण्यात मात्र मल्ल्या म्हणजे श्री.मल्लेश्वर सोलापुरे विजयी झाले
तरुणाईसाठी म्हणुन अंतक्षरीचा कार्यक्रम ठेवलेला...तेव्हढाच चांन्स घेऊन भावनाने "माझिया प्रियाला प्रित कळेना आणि झुट बोले कव्वा काटे..." अशी गाणि गाऊन आपला संताप व्यक्त केला.
केद्यानेही "कहदो के तुम हो मेरी वरना....पासुन सुरुवात्करुन "हम आपके है कोन...." म्हणत भावनेला वाट करुन दिली...आणि दिलेल्या वाटेने आधी भावना मग केदार गच्चीमधुन हळुच सटकले नी चांदणे मोजायला ग्राऊंड वर आले...
इथे स्पर्धा रंगात आल्याने हि जोडगोळी पसार झाल्याचे मल्ल्या सोडताच कोणाच्याही लक्षात आले नाही....पण आधी केलेल्या मदतीला जागुन त्यानेही अळी मिळी गुप चिळी करायच ठरवल...
इरसाल खोटे नी "काड्या लावा" (म्हणजे एका मिनिटात जास्तीत जास्त काडेपेटीच्या काड्या लावायच्या) स्पर्धेत यश मिळवल.
महिलांच्या संगित खुर्ची स्पर्धेत कधी नव्हे तो मयुरी सरदेसाईंचा नंबर लागला आणि पुरुषांची स्पर्धा मात्र योगेश महेश्वरीने जिंकली
तृप्ती दोषी ने सुचवलेली चमच्याने पाणी पाजायची स्पर्धा मात्र धमाल झाली... पण विजेता/विजेती मात्र कोणीच झाल नाही
राजश्री डी ह्यांनी सुचवलेली स्पर्धा मात्र जेष्ठ कपल्स ना थोडी त्रासदायक ठरली..... दोरीची रींग स्पर्धकांनी म्युझीक संपायच्या आत डोक्यातुन घालुन पायातुन बाहेर काढुन पुढल्या स्पर्धका कडे पास करायची अस स्पर्धेच स्वरुप होत...पण जेष्ठ कपल्स पैकी बरेचसे हे "खाते पिते घरके" असल्यामुळे आणि बाकिच्यांचीही पोटं वयोमाना प्रमाणे सुटलेली असल्या मुळे रिंग डोक्यातुन गेली तरी कंबरेतुन सरकवताना कसरत करावी लागत होती.....तरिही ह्या स्पर्धेत जिंकायचा मान हा "किर्ती कात्रे" ह्या संतुर मॉमला मिळाला तो केवळ तिच्या योगा मेंटेन एक्स्ट्रा चपळ स्ट्रेंथ मुळे..
आता शेवटच्या स्पर्धेकडे सगळ्यांचे डोळे लागले होते...ती स्पर्धा म्हणजे..."श्री तशी सौ"
स्पर्धक असे होते
१. प्रदिप आणि मधु पोवळे
२. मल्लेश्वर आणि मल्लीका सोलापुरे
३. इरसाल आणि मोगरा खोटे
४. मयुर आणि मयुरी सरदेसाई
५. अभिनय आणि किर्ती कात्रे
६. चिंतन आणि शांता गोखले
७. हरिणी आणि योगेश महेश्वरी
तर एक...दोन्...तीन..म्हणताच ह्या जोड्या सज्ज झाल्या आपली नसलेली कॉम्प्यॅटिबिलिट दाखवायला.....
आवडता रंग...
पदार्थ....
सगळ्या सगळ्याची उत्तर बरोबर देत दिप्याने आखीर कार आघाडी घेतली...चला ह्या नविन वर्षाची सुरुवात तरी सुखाची होणार आणि इतके दिवस चाललेल्या ह्या ऑनालाईन परीक्षेत आपण चक्क बोर्डात चमकणार ह्या कल्पनेने दिप्याच विमान आभाळात गेल
कुणाला सांगु नकोस ह ह्या "कानगोष्टीच्या खेळात" जवळ जवळ सगळ्या जोडप्यांना हे प्रश्न माहित झालेले होते
त्यामुळे एखाद दुसरा पाठांतर कच्चा असलेला अपवाद वगळता सगळे तसे एक दोन गुणांनीच मागे पुढे होते....दिप्या आघाडीवर असला तरी सामना पुर्ण पणे त्याच्या ताब्यात नव्हता. भारता बरोबरच्या मॅच सारखच कधीही काहीही होऊ शकत होत
ह्यात पण पाठांतर करायला कमी लागाव म्हणुन इरसाल आणि मोगरा ने एकच आवडता रंग दोघांचा, एकच पदार्थ अस करुन पाठ केलेल
म्हणजे मोगराला निळा आवडतो तर इरसाल ला पण निळा
तिला मोदक आवडतात तर ह्याला पण मोदकच
म्हणजे पाठांतराचे श्रम तेव्हढे कमी.... जिथे कुठे ऑब्जेक्टिव्ह प्रश्न होते तिथे दोघांनीही "ब" पर्याय निवडायच ठरवल होत.... म्हणजे चुकायच लफडच नको...पण त्यामुळे एक लफड झाल.....प्रश्न काहीही असो..उत्तर "ब" च द्यायच ठरल्यामुळे   "नवरा फ्लर्ट आहे का?" ह्या प्रश्नाला पण बिचारीला ....अ)नाही...ब) हो...........आणि "बायको आवडते की शेजारिण?" ह्या प्रश्नावर अ)बायको...ब) शेजारिण...
पर्याय काय निवडायचा हे आधीच ठरवल्यामुळे केवळ्.....नाहीतर.....
जाऊद्या मार्क तर मिळाले त्यांना
(पण नंतरच्या वादाची नांदी झाली ती झालीच...)
ऑब्जेक्टिव्हच्या राऊंडला बरीच करमणुक झाली तरी त्यात खोटे फॅमिलीने आघाडी घेतली...
बाकीच्या जोड्या म्हणजे चिंतन आणि शांता गोखले, किर्ती आणि अभिनय कात्रे. मयुर आणि मयुरी सरदेसाई ह्या त्यामानाने वयोवृद्ध जोडपी गटात मोडत असल्यामुळे मुळातच क्रमाने चिंतन, अभिनय आणि मयुर ह्या तिघांच्या आवडी निवडी ते स्वतःच विसरुन गेल्याने त्यांची पाटी फक्त (हे देखील क्रमाने) शांता, किर्ती आणि मयुरी ह्या (आप)आपल्या धर्मपत्नीच्या आवडीने भरली होती म्हणुन वेगळ्या पाठांतराची त्यांना गरजच नव्हती.....तेव्हा दिप्याची आघाडी लवकरच धोक्यात आली हे सांगायला ज्योतिषी नकोच...
आणि आघाडी जरी कोणीही घेतली तरी विजेते ठरवताना प्रेक्षकांच्या मताचा देखील ५०% मान राखला जाईल हे डिक्लेअर झाल्याने दिप्याच स्थान चांगलच डळमळीत झालेल्...आणि निकाल लावण्यासाठी जोडप्यांच्या चेहर्‍यावरुन स्पॉटलाईट फिरवण्यात आला. इथे विनरच्या चेहर्‍यावर लाईट थांबणार होता...
आणि .....मत आणि गुण अशी बेरीज होऊन "गोखले" दांपत्याला विजयी म्हणुन घोषित करण्यात आले....त्यांच्या घरचा गोतावळाच मोठा....४ भाऊ भावांची प्रत्येकी हम दो हमारे दो अशी फॅमिली...त्यातल्या दोन भावांच्या बायका म्हणजे बी विंग मधल्या सखी पार्वती...म्हणजे भावांच्या सासरच मत पण ह्यांनाच्...तेव्हा गुण कमी असले तरी मतांच्या आघाडीने त्यांनी शेवटी क्राऊन पटकावलाच
आता पर्यंतच्या स्पर्धांमधे प्रत्येक फॅमिलीला कुठे ना कुठे एक तरी बक्षिस मिळाल तरी जास्तीत जास्त स्पर्धा जिंकणार्‍याला "श्री व सौ आर्यरत्न" चा मुकुट मिळणार होता.....तिथेही टॅली झाल्याने ....शेवटी...नाईलाजाने केवळ्....मतांचा आधार घ्यावा लागला....आणि...बरोबर्....निकाल अपेक्षेप्रमाणेच लागला...
तरीदेखील शेवटी प्रमुख पाहुणे म्हणुन बसलेल्या श्री अंतू बर्वे आजोबांनी "बाळांनो, ह्या स्पर्धा महत्वाच्या नाहीत तर त्यानिमित्ताने तुम्ही एकमेकांना समजुन घ्यायचे केलेले प्रयत्न महत्वाचे आहेत बर. आता भांडा,रुसा हवे तेव्हढे पुढे जेव्हा एकटेपणा येतो तेव्हा भांडण्यासाठी का होईना सोबती हवा अस वाटत..." आणि अजुन बरच काही प्रमुख पाहुण्यांच्या "चार शब्द" ह्या नावाखाली स्वतःच्या वयाच्या मानामुळे ऐकवले. अर्थात "अनुभव" संमृद्ध करतो ह्या उक्ती प्रमाणे समस्त जेष्ठ नागरिक गटाने डोळे पुसत त्याला पावती दिली.
बाकिच्यांना देखील काही ना काही मिळालेच...जसे..
दिप्याच्या प्रयत्नांना दाद म्हणुन त्याला त्याच्या सासुबाई ऑनलाइन परीक्षेत पास म्हणुन डिक्लेअर केले.....इरसाल आणि मोगरा पर्याय निवडी वरुन वाद न घालण्याचा संकल्प केला.........आणि सर्वात महत्त्वाच म्हणजे आजच्या प्रमुख पाहुण्यांच्या घरी नातसुन येण्याची चिन्हे "भावनेच्या रुपाने" सगळ्यांना गच्चीतुन खाली बघताना सोसायटीच्या गार्डन मधे दिसुन आली....
अशा रितीने प्रत्येकाच मिशन ए इयर एंड ह्या ना त्या रुपाने यशस्वी झालं
समाप्त.