काही काही गोष्टी असतात ना त्या आपल्या पायावर धोंडा पाडुन घेण्यासारख्या वाटतात नंतर.. तर त्यातलीच ही एक...
घरी आमची श्वसुर की श्वशुर म्हणायच? जे काही असेल ते पण ती शुरही असतात आणि असुरही त्यामुळे काहीही म्हणा सारखच. त्यातल्यात्यात श्वसुर म्हंटल की मनातल्या मनात तरी त्यांना असुर म्हंटल्याच समाधान वाटत की नाही?.. हम्म म्हणुनच मी सोयीने श्वसुरच म्हणतो..
तर आमची श्वसुर मंडळी आमच्या घरी त्यांच्या "बाबीचा" म्हणजे माझ्या बायकोचा "मधुचा" आणि माझा म्हणजे "प्रदिप पोवळेचा" संसार कसा चाललाय हे बघायला म्हणजे एकुणात माझी बोर्डाची परिक्षा घ्यायला गेले १५ दिवस येऊन राहिल्येत.
अस्मादिक सकाळी लवकरची शिफ्ट असल्याने भल्या पहाटे ६.३० लाच घर सोडतात. त्यामुळे त्यांच्या लाडिक रत्नाला म्हणजे आमच्या "सौ." ना फार त्रास होत असणार लवकर उठुन डबा वगैरे करायचा अस दुसर्‍या दिवशी सकाळी सकाळी मत नोंदवुन, बोर्डाच्या परीक्षेतल्या पहिल्या प्रश्नालाच भोपळा देऊन माझ्या "ऑनलाईन" परीक्षेची सुरुवात झाली.
सौ. नी पण त्यांच्या "हा मधे हा" मिळवल्याने मी "डबा नको पण मत आवरा.." अस म्हणुन तसाच ऑफिसला गेलो त्यादिवशी.
शिफ्ट ४ ला संपते आणि मी नेहमीच ४.३० ते ४.४५ पर्यंत घरी पोहोचतो. तसाच "त्याही" दिवशी मनात बाहेरच वेळ काढुन घरी जायची आलेली उबळ मारुन घरी गेलो. बाहेर भल मोठ्ठ कुलुप स्वागताला..... च्यायला ही मंडळी गेली की काय? अस म्हणुन येत नाही तरी शीळ वाजवायचा फुटकळ प्रयत्न करुन झाला...माझ्या कडच्या किल्लीने दार उघडून आत आलो.. ...तर........हाय रे दैवा.... माझ्या साठी दाराच्या बाजुलाच असलेल्या टेबल वर एक चिठ्ठी ठेवलेली...वाण्याच्या बीलाच्या मागच्या बाजुला गिचमिड ह्या शब्दालाही लाजवेल अशा हस्ताक्षरात....
"उशीर होईल.. .सकाळचा चहा उरलाय... तो गरम करुन घ्या... सॉक्स इथे तिथे न फेकता बथरुम मधे भिजवुन ठेवा....सखुबाई आज उशीरा येणारे, ती संध्याकाळी ५.३० पर्यंत येईल... तिला "बैरी पिया"चा रिपिट टेलिकास्ट लावुन देऊ नका.... वरणभाताचा कुकर लावुन ठेवा.......जमल तर २ गाजर.. साल काढुन किसुन ठेवा..बाकीच मी आल्यावर करेन..."
हवा गेलेल्या टायर सारखा ते वाचुन मी तिथेच बसलो. अरे काय आहे हे? पण न करुन चालणारच नव्हतं...मार्क द्यायला परीक्षक सॉरी एक सोडुन दोन दोन परीक्षक बसले होते येऊन्...त्यात बायको रुसली तर पंचाईत व्हायची...मग काय चिठ्ठीत लिहील्या प्रमाणे एक एक काम करत गेलो.
माझी सगळी काम संपल्यावर एक डूलकी काढणार तोच बरोब्बर कळल्यासारख दत्त म्हणुन हे तिघे हजर...
"काय बाई तरी तुमच्या पुण्यातली गर्दी...." म्हणत सासुबाईंनी सोफ्यावर अंग टाकल...
"तुम्हाला नेल असत तर निदान हातातल सामान तरी पकडल असतत्...बिचारे बाबा एकटेच होते उचलायला..नाही का ग आई?"
"आमच्या सौ नी माझी आणि तिच्या बाबांची देखील किंवा त्या निमित्ताने समस्त "नवरे" वर्गाची जागा "हमालाची" हे दाखवुन दिलं" (अर्थात हे मी माझ्या मनात नोंदवलेल मत्..आम्ही मनातच नोंदवणार्...बाहेर विचारतो कोण काळ कुत्र?)
"मी नेमुन दिलेली काम पार पाडल्यामुळे .कदाचित.. त्यादिवशी माझ्या पानात गरम गरम पोळी पडण्याचा बोनस मला मिळाला...शिवाय "बबीला" होते थोडी फार मदत.. काम थोड अव्यवस्थीत असत पण ठिक आहे.."ठकीच्या" नवर्‍यापेक्षा बर आहे हे..." अस एक मत पडल (सासरे बुवांना स्वतंत्र मत द्यायची परमिशन नसल्याने मी एक मत अस म्हंटलय म्हणुनच त्यांच प्रत्येक बाबतीत "एकमत" असतं अस त्या म्हणतात...) आणि "ऑनलाईन परीक्षेतला" हा प्रश्न मी पास झालो.
रात्री बायकोने तिची फेवरिट सिरियल बघायचा त्याग करुन मला जबरदस्तीने थंडीत "पोट कमी होण्यासाठी" म्हणुन शतपावली करायला जायचा आग्रह धरला.
गेल्या आठवड्यात असच तिच्या आग्रहाला बळी पडुन मी आमच्या ऑफिसच्या "तात्या"ला शेंडी लावुन हाफ डे घेऊन "चुपके चुपके" तिलाच भेटायला वैशालीत गेलो होतो...अर्धातास तिथे तिची वाट बघुन ३ कप चहा संपवुन निघायच्या बेतात असताना ती भाजी मंडईतल्या यच्चयावत भाज्या घेऊन तिथे आली. आली तेच माझ्यावर चिडत.."
"अरे खर तर माझा खडा पारशी केल्या बद्दल मी चिडायच का हिने?..." पण बायकांना म्हणजे स्पेशली (स्वतःच्या) बायकोला (स्वतःच्या) नवर्‍यावर चिडायचा पुर्णपणे कायदेशीर अधिकार असतो हे ठावुक असल्याने मी मुग (हिरवे मुग नव्हे) गिळुन गप्प बसलो आणि तिच ऐकत राहिलो.."
"तुम्हाला ना काही म्हणजे काही करायला नको माझ्यासाठी..."
"अग आता आलो की मी हाफ डे घेऊन तुला भेटायला इथे..अजुन काय करायला हव?"
"ते ही मीच मागे लागले म्हणुन आलात्...तुम्हाला कुठे वाटल आधी?"
"आयला आता आधी काय नी नंतर काय? आलो ना पण?"
"हो तर, भारी उपकारच ना केलेत माझ्यावर? आई म्हणाली तेच बरोबर आहे..!"
"काय म्हणाल्या तुमच्या मातोश्री?" (मला खर तर थेरडी असच म्हणायच होत पण मग स्फोट होऊन घटस्फोटाला वेळ लागणार नाही म्हणून गप्प बसलों. नाहितरी "बरे सत्य बोला यथा तथ्य चाला..." अस कुणीतरी म्हंटलच आहे ना...कुणी म्हंटलय बर...? जाउ दे ना लग्न झाल्यापासुन मला फक्त बायको...तिची आई...बाबा..मंडळींचीच नाव्..वाढदिवस्...लक्षात आहेत. शप्पत.. माझा स्वतःचा वाढदिवस पण मी विसरलो..)
"अग सांग ना काय म्हणाल्या?"
"हेच्..की तुम्ही अरसिक आहात्...कधी साधा गजरा नाही आणत माझ्यासाठी..कधी काही सरप्राईझ नाही देत की काही नाही..."
"मी गप्प..... च्यायला, आता गजरा घ्यायला जायच तर आधी ओळखता यायला हवीत ना फुल? आणि त्या बायका पण "सभ्य दिसतोय पण लफडेवाला असणार स्वतःच्या बायकोसाठी का कोणी गजरा घेतो?" अशा अर्थाने बघणार...पण आता हे हिला कस समजावणार..."
"मला काही कळत नाही ग त्यातल...आणि खर सांगु....तू गजरा..फुल...लिपस्टिक्..मेकप ह्याशिवायच छान दिसतेस ना की ह्याची काही गरजच नाही.."
"माझा बाजु सावरायचा शेवटचा प्रयत्न्...पण तो फसत नाही बरोब्बर लागु पडतो...हे तिच्या इश्शा वरुन कळत..."
तिला इंप्रेस करायच्या नादात मी "बोल काय करु तुझ्यासाठी?" अस बोलुन जातो आणि तिथेच माझ्या पायावर धोंडा पाडुन घेतो....
हा धोंडाच मला भारी पडतो अगदी आजच्या कुकर लावण्याच्या प्रसंगा पर्यंत पुरुन (म्हणजे मला पुरुन) उरतो..
तर त्यादिवशी असा धोंडा पाडुन घेऊन आम्ही वैशालीतुन बाहेर पडलो ते एक गोष्ट ठरवुनच्..म्हणजे ठरवली हिने मी फक्त हो ला हो करत होतो..
झाल होत अस की "मंद्या" म्हणजे आमच्या सोसायटीत रहाणारा मंदार भावे ३१ डिसेंबरच संकट टाळण्यासाठी माथेरानला चाललेला..आणि जाताना त्याची बायको म्हणजे आमच्या सौ. ची खास मैत्रिण माझ्या मथ्यावरच रान उडवण्याचा प्लॅन तिच्या हातात देऊन गेलेली.
माथेरानला जाण्यापुर्वी ३१ डिसेंबरला होणार्‍या कार्यक्रमाची रुपरेखा तिने "कोणाला सांगु नकोस ह्..तुला म्हणुन देतेय.." अस सांगुन आमच्या धर्मपत्नीकडे दिली.
(माझे आई बाबा फार आधीच गावी जाऊन राहिल्याने) त्यातल्या सास बहु वाल्या कार्यक्रमाची भीती मला नव्हती.
पण बाकीच्या स्पर्धापण काही कमी भीतीदायक नव्हत्या..तुम्हाला एक झलकच सांगतो..
१. श्री तशी सौ - म्हणजे (नसलेली) काँप्याटिबिलीटी टेस्ट
२. एक मिनिटात जास्तीत जास्त कांदे सोलणे/ मटार सोलणे (ह्यातल कांदे सोलणे नंतर रद्द झाल म्हणे कारण कांदे ३५ रुपये किलो झालेत)
३. एक मिनिटात जास्तीत जास्त गाजरांची साल काढणे/ गाजर किसणे
वरच्या ह्या स्पर्धा नवर्‍यांसाठी स्पेशल म्हणे...
४. एक मिनिटात नवर्‍याने जास्तीत जास्त फुगे फुगवणे आणि बायकोने ते फोडणे
५. बाकी संगित खुर्ची, उखाणा घेणे वगैरे वगैरेची नोंद होतीच
शिवाय बायकांसाठी खास पाककला स्पर्धा होती
आणि जास्तीत जास्त स्पर्धा जिंकणार्‍या जोडीला "श्री व सौ आर्यरत्न" असा किताब बहाल करण्यात येणार होता. (ह्यातल "आर्यरत्न" हे आमच्या सोसायटीच नाव आहे हे लक्षात आलच असेल तुमच्या..)
तर त्यादिवशी वैशालीत बसुन "तिने" जेव्हा मला हा स्पर्धांचा कागद हातात देऊन सांगितल की "गडेSS आपणच जिंकायची ह ही स्पर्धा.."
तेव्हाच मला कळुन चुकल..."बोल मी काय करु तुझ्यासाठी?" हा प्रश्न म्हणजे मी स्वतःच्या पायावर पाडुन घेतलेला धोंडा आहे...
आताही मला कामाला आवुन हि त्रयी वेगवेगळी पाककृतींची पुस्तक आणायला बाहेर गेलेली.
झटपट पाककृती..., १००१ पाककृती, हमखास पा.कृ. ., कोंड्याचा मांडा कृती....,तरला दलाल रेसिपीज...,संजीव कपुर्...खाना खजाना.... अशा ढिगभर पुस्तंकांची रद्दी घरात वाढली होती.
शिवाय स्पर्धा म्हणजे मग तिथे सगळेच येणार आणि मिरवायच तर नविन साडी नको? म्हणुन त्याचीही खरेदी झाली..बर ब्लाऊज वेळेवर नाही मिळाला तर अडायला नको म्हणुन रेडीमेड ड्रेस पण घेऊन झाले..
"माझ काय..?"
"मला गेल्यावर्षी हिच्या मावज बहिणीच्या लग्नात जेष्ठ जावयाचा मान म्हणुन मिळालेला शर्ट पीस होता ना तोच शिवायचा आदेश झाला"
आणि हे सगळ माहीत असुनही "ही" जेव्हा शतपावलीला जाऊयात म्हणाली तेव्हाही मी पुन्हा धोंडा पाडुन घ्यायला तय्यार झालो..
"उद्यापासुन तुम्ही लवकर उठणारात्...ह.. सकाळी सकाळी जरा स्टॉप वॉच लावुन गाजर/बटाट्याची साल काढायची प्रॅक्टिस करा...मटार पण सोलुन ठेवा....म्हणजे कस दोन दिवसात जरा हात बसेल नी तिथे हस होणार नाही.."
"इतक तिने सांगितलय मैत्रिण म्हणुन तर चीज नको का करायला? ..ते काही नाही... बक्षिस आपल्यालाच मिळायला हव..."
"आता सांगा बघु...माझ्या आवडता रंग कोणता ते?.."
"काळा.."
"चुक"
"अग पण तुच गेल्या आठवड्यात दोन काळ्या साड्या घेतल्यास ना आवडल्या म्हणुन.."
"हो पण त्या संक्रांती साठी..तुम्हाला ना खरच काSSही कळत नाही.."
"बर मग गुलाबी..." समस्त स्त्री वर्गाला लहानपणापासुन हा एकच रंग आवडतो अस आपल माझ मत
"चुक चुक चुक.." "मोरपिशी.."
"बर आता सांगा माझ्या आवडता पदार्थ्.."
"मी परत एकदा चुकलो.."
आणि हे असच आवडता पिक्चर पासुन ते आवडत अमुक्..तमुक पर्यंत चालु राहील..
शाळेत जस "...आवडता पक्षी" टाईप निबंध असतात तस मग हिने मला सगळ लिहायला लावलं
प्रश्न क्रमांक १) आवडता रंग
ऊत्तर :- मोरपीशी
प्रश्न क्रमांक २) आवडता पदार्थ
ऊत्तर :- उकडीचे मोदक, पाणी पुरी
प्रश्न क्रमांक ३)................
उत्तर :-.............................
अस सगळे प्रश्न संपेपर्यंत झाल..
पुन्हा एकदा उजळणी घेऊन झाली आणि मग आता हे दोन दिवसात पाठ करा ऑफिसात बसुन असा दम देखील देऊन झाला
"अग ऑफिस मधे काम असत" अस बोलायचा क्षीण प्रयत्न केला पण
"माहितेय माहितेय तुमच काम्....मायबोलीवर तर पडीक असता..असा टोला मिळाला"
प्रश्न अजुन संपले नव्हते. हे झाले आवडी निवडी बद्दलचे प्रश्न...
जीके राउंड मधे ....घरात महिन्याला तांदुळ किती लागतो? कोणता आणता? गहु कोणता? किती?
अशी समग्र टेस्ट होती..
त्यात पुन्हा अस्मादिक फेल्...मी आपल तांदुळ म्हणजे तोच थोडा जाड शित वाला कधी फडफडीत होतो कधी गच्च गोळा होतो तो... अस आपल अगाध ज्ञान पाजळल"
"त्यावर माहितेय माहितेय होत कमी जास्त पाणि भातात, तांदुळ नविन असला की नाही येत पटकन लक्षात त्यात येव्हढ काही बोलुन नकोय दाखवायला..."अस ऐकवुन झाल
"तिथेही मी सपशेल माघार पत्करुन टाकली..हे माघार घेण्याच तंत्र मात्र मी फार लवकर आत्मसात केलय त्यामुळे आमचे वाद फारसे होतच नाहीत.."
मग तांदुळ --- ८ किलो ...पनवेल कोलम
मधेच तुम्हाला माहितेय सहा महिन्यापुर्वी आपण वाडा कोलम खायचो.... तो आता ५६ रुपये किलो झालाय, आता २ महिन्यापासुन आपण पनवेल कोलमच आणतोय्...अजुन काही दिवसांनी रेशनचा तांदुळ आणावा लागेल... अस एक बैधिक घेऊन झालं
त्याच क्रमाने मग गहु, डाळी, भाज्या, दुध इ. सगळ्या गोष्टींची शिकवणी झाली
हि सगळी शिकवणी शतपावलीच्यावेळी झाल्याने येव्हढ सगळ बोलुन होईपर्यंत आम्ही बरेच पुढे आलो होतो. पायाचे तुकडे पडल्याने मग येताना रिक्षा करुन घरी आलो.
दुसर्‍या दिवशी पासुन माझी शिकवणी चारच्या गजरा बरोबर सुरु झाली. मला "वेकअप काँन्स्टंट" युज करु न देता हिने गदा गदा हलवुन उठवल.
उठल्या उठल्या आदल्या दिवशीच्या प्रश्नोत्तरांची उजळणी झाली...मग माझ्या हातात बटाटे, गाजर आणि सोलाण देऊन ही अंतर्धान पावली
त्यांच्याशी झटापट करुन झाल्या बरोबर एक किसणी घेऊन ही आली. गाजर किसायचा कोर्स पुर्ण झाला....आणि मी मटार सोलायला बसलो..
त्यादिवशी डब्यात मटार बटाटा रस्सा, गाजराची कोशिंबीर आणि संध्याकाळी मटार भात आणि गाजर हलवा इतका साग्रसंगित मेन्यु मिळाला हिच त्यातल्या त्यात जमेची बाजू म्हणायची
परत घरी आल्यावर एकदा त्याच क्रमाने उजळणी झाली नी बायकोच्या दुसर्‍या दिवशीच्या भाजीची तयारी करुन झाली...
ह्या सगळ्या प्रकाराने मी वैतागलेलो तर मधु आणि तिची आई अजुन अजुन उत्साहाने जिंकण्याच्या तयारिला लागलेले
हे सगळे शिकवणीचे सोपस्कार होत असतानाच एकिकडे मी चिरुन ठेवलेल्या भाज्यांमधुन रेसिपी पुस्तक पालथी घालुन एक मिश्र स्वरुपाची रेसिपी करायच्या मागे मधु लागलेली. त्यामुळे संध्याकाळी नेहमीच्या जेवणा बरोबर काय सरप्राईझ (?) असेल ह्या कल्पनेनेच माझी भुक मरायची.. पण दरवेळी व्वा! व्वा!...व्वा! फायस्टारच्या शेफच्या तोंडात मारेल असा झालाय हा पदार्थ अस म्हणुन मी माझी कातडी बचावायचो...नी रात्री न चुकता इनो घेऊन झोपायचो..
इथे एक गंम्मत बघा मित्रांनो...चॅनल वरच्या रिअ‍ॅलिटी शो प्रमाणेच हे शो होणार होते म्हणे आमच्या सोसायटीत. आम्ही स्पर्धक.. पण मला आतल्या गोटातुन प्रश्नपत्रिका मिळाली. त्यावर बायकोने उत्तर घोकुन घेऊन "वरचे सा" मिळालेच पाहिजेत अशी तय्यारी करुन घेतली. आता राहिला फक्त तिथे ही घोकमपट्टी मांडायचा संबंध्...की झालोच आम्ही "श्री व सौ आर्यरत्न"
आहे की नाही धम्माल....
असो काही हरकत नाही त्या निमित्ताने मला कळल तरी माझ्या बायकोला "मोरपिशी" रंग आवडतो, आम्ही "कोलम तांदुळ खातो.." तर आता मी अगदी एक्सपर्ट झालोय १ मिनिटात मटार सोलण्यात्/गाजराची साल काढण्यात/गाजर किसण्यात
आता फक्त ३१ ची वाट बघायची तेव्हढ बाकी आहे..... हा दिप्या हा किताब जिंकुन दाखवतोच की नाही बघा....
(डिस्क्लेमरः इथे कुणाला नामसाधर्म्य आढळल्यास तो योगायोग नसुन ती त्या व्यक्तीची स्पेशल रिक्वेस्ट होती ह्याची नोंद घ्यावी)
(सुचना: "आर्यरत्न मधे दोन विंग मधे मिळुन २४ कुटुंब रहातात. पैकी भाग एक मधे मंदार भावे उर्फ मंद्याचे कुटुंब भेटिस आले तर भाग दोन मधे प्रदिप पोवळे उर्फ दिप्या आपल्या भेटिस आला. अजुन कोणा कुटुंबास आपले मनोगत व्यक्त करायचे असल्यास कृपया इमेलने संपर्क साधावा ही विनंती. ह्या पहिल्या दोन कुटुंबांस त्यांचे मनोगत मांडण्यास भुतदये खातर काहीही फी लावली नाही तरी अशी दया दाखवणे दरवेळेस शक्य होणार नाही ह्याची संबंधितांनी नोंद घ्यावी)
आ हा हा... मस्त पोस्ट झाली आहे, फुल्ल टु मजेदार. लेखन शैली आवडली.
उत्तर द्याहटवाअसेच लिहीत रहा
अनिकेत